همه چیز درباره ارز دیجیتال «اتریوم»

در ساده‌ترین تعریف، اتریوم یک زیرساخت آزاد مبتنی بر فناوری بلاک‌چین است که می‌توان روی آن برنامه‌های کامپیوتری غیر متمرکز را اجرا کرد. غیر متمرکز بودن اتریوم یعنی این سیستم به ‌تنهایی متعلق به هیچ‌کس نیست و آن را یک یا چند شخص خاص کنترل نمی‌کنند، همه می‌توانند مالک این شبکه بوده و در کنترل آن نقش داشته باشند. به دلیل ساختار توزیع‌شده و غیر متمرکز اتریوم، پس از پیاده‌سازی یک برنامه روی این شبکه، این برنامه دیگر قابل ‌توقف و دستکاری نیست، حتی اگر خود خالق آن بخواهد.

وقتی از جوزف لوبین، یکی از توسعه‌دهندگان اصلی اتریوم، درباره هدف از ایجاد این شبکه سؤال کردند، در جواب گفت که اتریوم ایجاد شده تا برای انجام امور زندگی‌مان به هیچ بانک، شرکت و نهاد دیگری به ‌جز خودمان نیاز نداشته باشیم.


اتریوم پا را یک قدم فراتر از بیت‌کوین گذاشته و امکان اجرای غیر متمرکز کدهای کامپیوتری (قرارداد هوشمند) را نیز فراهم کرده تا بتوانیم علاوه بر پول، بقیه فرایندها را هم غیر متمرکز کنیم.


ایده این پروژه در سال ۲۰۱۳ منتشر شد و در سال ۲۰۱۵ رسما شبکه اتریوم شروع به کار کرد. ایده‌پرداز اصلی این پروژه، یک جوان روسی – کانادایی به‌ نام ویتالیک بوترین از حامیان بیت‌کوین بود و با الهام از بیت‌کوین ایده غیر متمرکز کردن همه چیز را ارائه داد.


برای درک بهتر اتریوم، برنامه‌ای مانند تلگرام یا اینستاگرام را در نظر بگیرید. امروزه میلیون‌ها نفر در سراسر جهان از این برنامه‌های مفید برای ارتباط و پیام‌رسانی استفاده می‌کنند اما یک مساله بسیار بنیادین درباره آن‌ها وجود دارد که کمتر کسی به آن توجه می‌کند و این برنامه‌ها متمرکز هستند.


به طور مثال اینستاگرام متعلق به شرکت فیس‌بوک بوده و این شرکت مطابق با سیاست‌های خود ممکن است مطالبی را حذف و دسترسی برخی افراد را مسدود کند یا حتی داده‌های خصوصی کاربران را بفروشد. از نظر تئوری اتریوم می‌توان اینستاگرامی ایجاد کرد که به ‌جای فیس‌بوک، مالک حقیقی آن همان کاربرانش باشند و داده‌های خود را فقط خودشان کنترل کنند، البته نباید فراموش کرد اتریوم هنوز در ابتداء راه قرار دارد و حداقل در مقطع فعلی مشکلات فنی آن اجازه نمی‌دهند سیستم بزرگی مانند اینستاگرام را روی آن بسازیم.


به‌عنوان یک نمونه دیگر، با کمک این شبکه می‌توان انتخابات آزاد و شفاف برگزار کرد، انتخاباتی که در آن امکان تقلب وجود نداشته باشد. هر خدمت متمرکز دیگری را می‌توان با اتریوم غیر متمرکز کرد. امور مهمی از جمله پرداخت‌ها، بیمه،‌ رأی‌گیری، بانکداری، وام‌دهی و بسیاری از خدماتی که اکنون واسطه‌ها انجام می‌دهند، با این شبکه غیر متمرکز خواهند شد.


هرکس قادر است در شبکه باز اتریوم برنامه غیر متمرکز خود را توسعه دهد. تا قبل از پیدایش اتریوم، توسعه‌دهندگان برای ساخت ارز دیجیتال خود از ابتدا مجبور به کدنویسی یک بلاک‌چین جداگانه بودند اما امروزه همه به راحتی می‌توانند بدون ساخت بلاک‌چین جدید، با استفاده از بلاک‌چین اتریوم برای پروژه‌های خود ارز دیجیتال مستقل یا همان توکن بسازند.


اتر؛ ارز دیجیتال اتریوم


ارز دیجیتال شبکه اتریوم، «اترEther» نام دارد و واحد اختصاری آن ETH است. این دارایی به‌ عنوان واحد پولی شبکه و همچنین راهی برای پرداخت هزینه‌ها و کارمزدها در نظر گرفته می‌شود، بنابراین هر چقدر که مقبولیت شبکه اتریوم افزایش پیدا کند، از نظر تئوری ارزش اتر هم افزایش خواهد یافت.


در بین اعضاء جامعه ارزهای دیجیتال، به ارز دیجیتال شبکه اتریوم، همان اتریوم هم گفته می‌شود اما در حقیقت نام آن اتر است، بنابراین اگر جایی «خرید اتریوم»، «تحلیل اتریوم» و… را دیدید، منظور همان اتر است.


امروزه افراد زیادی با امیدواری نسبت به آینده اتریوم، روی این ارز دیجیتال سرمایه‌گذاری انجام می‌دهند. اتر را می‌توان از سایت‌های صرافی ارز دیجیتال خریداری و روی نرم‌افزارهای کیف پول در موبایل یا کامپیوتر شخصی ذخیره کرد.


شباهت‌های اتریوم و بیت‌‎کوین


از آنجا ‌که بیت‌کوین اولین شبکه بلاک‌چینی و اولین ارز دیجیتال غیر متمرکز بوده، بهترین راه برای درک کامل اتریوم، بررسی شباهت‌ها و تفاوت‌های آن با بیت‌کوین است.


اول اینکه مانند بیت‌کوین، اتریوم هم دارای بلاک‌چین است. اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند روی بلاک‌چین ثبت می‌شود. بلاک‌چین نوعی دفتر یادداشت دیجیتال امن و تغییرناپذیر برای ذخیره‌سازی داده و اطلاعات است.


دومین شباهت این است که مانند بیت‌کوین، شبکه اتریوم هم عمومی بوده و همه می‌توانند از آن استفاده کنند. هرکسی می‌تواند از این شبکه برای ایجاد تراکنش یا قراردادهای هوشمند بهره ببرد، بدون اینکه نیاز باشد از جایی اجازه بگیرد. البته اگر کسی بخواهد می‌تواند روی شبکه اتریوم بسترهای خصوصی ایجاد کند اما خود بلاک‌چین اتریوم شفاف، آزاد و عمومی است.


شباهت سوم اینکه مانند بیت‌کوین، اتریوم هم مبتنی بر استخراج (ماینینگ) است. افرادی که بخواهند در فرایند ساخت بلاک شرکت کنند، باید قدرت پردازش سخت‌افزارهای کامپیوتری را برای شرکت در عملیات استخراج (ماینینگ) به شبکه اختصاص دهند و شبکه در ازای این قدرت پردازش که در نهایت باعث امنیت و تأیید شدن تراکنش‌ها خواهد شد، به استخراج‌کنندگان پاداش اهدا می‌کند.


طبق یک برنامه از پیش ‌تعیین‌شده و در طرحی به‌نام «اتریوم ۲.۰ (EHT ۲.۰)»، این شبکه قرار است برای مقیاس‌پذیری بیشتر (تراکنش‌های سریع‌تر و ارزان‌تر)، به‌جای الگوریتم اثبات کار (Proof Of Work) از الگوریتم اثبات سهام (Proof Of Stake) استفاده کند. زمان دقیق پیاده‌سازی این به‌ روزرسانی مشخص نیست اما حداقل تا پایان سال ۲۰۲۰ استخراج اتریوم همچنان ادامه خواهد یافت.


در روش اثبات سهام، افراد برای مشارکت در کار اعتبارسنجی تراکنش‌ها و ایجاد بلاک، باید اتر بخرند و در یک کیف پول به شبکه اختصاص دهند. به این ترتیب، می‌توانند در کار تأیید تراکنش‌ها مشارکت‌ کنند و واحدهای جدید ارز دیجیتال (اتر) دریافت کنند. مشارکت‌کنندگان کارمزد تراکنش‌های شبکه را برای خود برمی‌دارند. طبق این رویکرد، برای مشارکت در شبکه دیگر نیاز به خرید سخت‌افزارهای گران‌قیمت نیست.


فاز صفر اتریوم ۲.۰ در سال ۲۰۲۰ پیاده‌سازی می‌شود. در این فاز اثبات سهام اتریوم فعال می‌شود اما ماینینگ هم همچنان پابرجا است. قرار است در فاز یک، بلاک‌چین اتریوم به ‌شکل کامل به اثبات سهام کوچ کند و ماینینگ پایان یابد اما زمان اجرای فاز یک هنوز مشخص نیست.


شباهت آخر نیز این است که ارز دیجیتال داخلی شبکه اتریوم، اتر بوده که می‌توان آن را با ارزها و دارایی‌های دیگر مبادله کرد. مالکیت اتر دقیقا مثل مالکیت بیت‌کوین روی بلاک‌چین رهگیری می‌شود. به اتر «سوخت شبکه اتریوم» هم می‌گویند، زیرا کاربرد اصلی آن کارمزد و انگیزه‌ مشارکت در شبکه است.


تفاوت‌های اتریوم و بیت‌کوین


تفاوت اول این است که در بیت‌کوین به ‌طور میانگین بلاک‌های حاوی تراکنش هر ۱۰ دقیقه یک‌بار ایجاد می‌شوند اما در اتریوم این زمان فقط ۱۴ ثانیه است، البته در بحث سرعت تراکنش‌ها سایز بلاک هم اهمیت دارد که در بیت‌کوین محدود به یک مگابایت است. با بررسی زمان بلاک و سایز بلاک می‌توان گفت که در حال حاضر بیت‌کوین حداکثر ۷ تراکنش در ثانیه انجام می‌دهد اما اتریوم می‌تواند تا ۱۶ تراکنش را در ثانیه پردازش کند. طبق وعده تیم توسعه اتریوم، این عدد در به‌ روزرسانی‌های آینده می‌تواند به صدها تراکنش برسد.


دوم اینکه روی بیت‌کوین هم می‌توان قرارداد هوشمند ایجاد کرد اما زبان اسکریپت‌ این شبکه بسیار ابتدایی است و کار را برای توسعه‌دهندگان سخت می‌کند. روی اتریوم، خیلی سریع‌تر و راحت‌تر می‌توان کد برنامه‌نویسی پیاده‌سازی کرد. قراردادهای هوشمند اتریوم به‌ اصطلاح «تورینگ کامل» هستند؛ یعنی می‌توانند هر محاسبات و عملیاتی را که نیاز باشد، انجام دهند.


تفاوت سوم و اصلی‌ترین تفاوت بیت‌کوین و اتریوم، تعداد واحدها (عرضه) این دو است. بیت‌کوین محدودیت عرضه دارد اما اتر نامحدود عرضه خواهد شد.


طبق پروتکل بیت‌کوین، فقط ۲۱ میلیون واحد از این ارز دیجیتال استخراج می‌شود. در حال حاضر ماینرهای بیت‌کوین در هر ۱۰ دقیقه ۶.۲۵ واحد را از شبکه بیت‌کوین پاداش دریافت می‌کنند که به آن «پاداش بلاک» می‌گویند. پاداش بلاک بیت‌کوین هر چهار سال یک‌بار طی رویدادی به‌ نام «هاوینگ» نصف می‌شود و به همین دلیل استخراج همه بیت‌کوین‌ها تا سال ۲۱۴۰ طول خواهد کشید. پس از آن ماینرها فقط با کارمزد تراکنش‌ها کسب درآمد خواهند کرد.


در مورد اتریوم، هیچ محدودیتی وجود ندارد و در زمان نگارش این مطلب بیش از ۱۱۲ میلیون واحد اتر استخراج شده، البته این به ‌معنای تورم‌ افسارگسیخته در اتریوم نیست‌ اما حامیان این پروژه معتقد هستند که برای داشتن یک نظام پولی بی‌نقص کمی تورم لازم است. پاداش بلاک اتریوم در حال حاضر دو واحد اتر است، بنابراین هر ۱۴ ثانیه به ‌طور میانگین دو اتر استخراج می‌شود و طبق این معیارها می‌توان گفت تورم سالانه اتریوم در حال حاضر حدود چهار درصد است. در به ‌روزرسانی اتریوم ۲.۰ قرار است تورم تا حد زیادی کاهش یابد و به حداقل مقدار مورد نیاز برای انگیزه مشارکت‌کنندگان در شبکه برسد.


با توجه به این واقعیت که اتریوم پس از بیت‌کوین دومین ارز باارزش رمزنگاری‌شده است، جفت‌های معاملاتی ETH  تقریبا در همه مبادلات رمزنگاری عمده ذکر شده‌اند.


برخی از بزرگترین بازارها شامل بینانس، Coinbase Pro، OKEx، کراکن و Huobi Global است.


استخراج اتریوم


استخراج ارزرمز پایه فرایندی برای حل مسائل پیچیده ریاضی است. ماینرها اساسا سنگ بنای بسیاری از شبکه‌های ارز رمزنگاری‌ شده هستند، زیرا آن‌ها وقت و توان محاسباتی خود را برای حل این مشکلات ریاضی صرف می‌کنند و اصطلاحا اثبات کار را برای شبکه ارائه می‌دهند که تراکنش‌های Ether ،ETH را تأیید می‌کند. علاوه بر این، استخراج‌کنندگان وظیفه ایجاد رمزهای جدید Ether را از طریق این فرآیند دارند، زیرا پاداش‌هایی را برای اتمام موفقیت‌آمیز یک کار PoW در Ether دریافت می‌کنند.


استخراج اتر در خانه هنوز برای اکثر افراد قابل ‌دسترسی است، به‌خصوص که این کار را می‌توان با کارت‌های گرافیک مصرف‌کننده ساخت AMD و Nvidia انجام داد. برای ماینرهایی که در مناطقی با قیمت پایین برق زندگی می‌کنند، می‌تواند به یک منبع درآمد قوی تبدیل شود. قبل از هر کار باید ابتدا سخت‌افزارهای مناسب برای این کار را تهیه کرد. در وب‌سایت اتریوم حساب کاربری ایجاد کنید تا اتریوم‌های استخراج ‌شده را دریافت کنید، سپس با کمک نرم‌افزارهای موجود شروع به استخراج‌ نمایید. این کار هزینه‌های زیادی برای شما به همراه خواهد داشت. ازجمله هزینه تهیه سخت‌افزار مناسب و هزینه برق مصرفی دستگاه‌ها است.


یکی دیگر از راه‌های موجود استخراج اتریوم با موبایل است. بسیاری از افراد به دلیل نداشتن هزینه کافی برای خرید کارت گرافیک و ابزار لازم برای استخراج به فکر استفاده از گوشی موبایل می‌افتند. نرم‌افزارهای بسیار مختلفی وجود دارد که می‌توانید از طریق آن‌ها با گوشی همراه خود اتریوم استخراج‌کنید، البته این کار باعث خرابی گوشی همراه شما خواهد شد. می‌توانید با جستجو در بین سایت‌های مختلف بهترین سایت اتریوم رایگان را بیابید.


خرید اتریوم


برای خرید اتریوم بهترین کار مراجعه به یک سایت صرافی ارز دیجیتال است. کاربران ساکن ایران برای خرید اتر از یک صرافی آنلاین معمولا به یکی از دو روش زیر عمل می‌کنند، یکی خرید مستقیم اتر از سایت‌های ایرانی با ریال و کارت بانکی و دیگری خرید بیت‌کوین یا تتر از سایت‌های ایرانی با ریال و کارت بانکی و سپس تبدیل آن به اتر در صرافی‌های خارجی مانند بایننس است.


بسیار راحت می‌توانید با جستجوی عبارت خرید اتریوم در گوگل، وب‌سایت‌های ایرانی را که با ریال اتریوم می‌فروشند پیدا کنید و پس از ثبت‌نام در آن‌ها، به ‌طور مستقیم با کارت بانکی خود اتریوم بخرید. با این حال، گاهی اوقات که نقدینگی یک صرافی پایین بوده یا هزینه تمام‌شده خرید بالا است، سرمایه‌گذاران می‌توانند از روش دوم استفاده کنند؛ یعنی خرید بیت‌کوین یا تتر از سایت‌های داخلی و سپس تبدیل آن به اتریوم در صرافی‌های خارجی مانند بایننس.


اغلب صرافی‌های بین‌المللی به ‌دلیل تحریم‌ها اجازه فعالیت به کاربران ساکن ایران نمی‌دهند و ریسک مسدود شدن حساب وجود دارد. با این حال، بیشتر کاربران ایرانی در حال حاضر آی‌پی خود را تغییر می‌دهند و از صرافی بایننس استفاده می‌کنند.


انتهای پیام

اگر خوشت اومد لایک کن
0
آخرین اخبار