به گزارش ذاکرنیوز، انتقاد از عملکرد سیاسی رجب طیب اردوغان بالا گرفته و مخالفین کمالیست و لائیست، معتقدند که او، ترکیه را به سمت پرتگاه برده است. اما حالا کار به جایی رسیده که علاوه بر لاییک ها، جمعی از سیاستمداران محافظه کار و ملی گرای ترکیه نیز به شدت با سیاست های اردوغان و حزب حاکم مخالف هستند و جالب اینجاست که در میان منتقدین محافظه کار، اسامی افرادی به چشم می خورد که پیش تر، رفقای درجه یک و مردان سرنوشت ساز موسس حزب عدالت و توسعه بوده اند.
دیروز علی باباجان یکی از اقتصاددانان موسس حزب عدالت و توسعه، که حالا رهبری رهبر حزب جهش و دموکراسی را بر عهده دارد، وحدت کنونی اردوغان – باغچلی را شرم آور دانست. او یک فایل ویدیویی از سخنان چند سال پیش اردوغان و باغچلی را منتتشر کرد که در آن، الفاظ بسیار سنگینی علیه همدیگر به کار می برند.
باباجان پس ازپخش این ویدیو از افکار عمومی ترکیه پرسید: «آیا شرم آور نیست؛ این دو سیاستمداری که چنین همدیگر را به توپ بسته بودند، حالا دست به یکی کرده و منافع و آینده کشور ما را به سوی پرتگاه سوق دهند؟»
امروز یکشنبه هم، احمد داود اوغلو، علیه اردوغان صحبت کرد و اعلام کرد، اردوغان فکر و مشی سیاسی محافظه کاری را رها کرده و عملاً به یک پیمانکار تبدیل شده است.
مصاحبه امروز پروفسور مصطفی بالبای نماینده پارلمان ترکیه و تحلیلگر روزنامه جمهوریت با احمد داود اوغلو، نشان می دهد که اندیشه و عمل اردوغان، از جانب اسلامگرایان، به چالش کشیده شده و روز به روز از شمار یاران او کاسته می شود.
داود اوغلو گفته است: «اردوغان از یک سیاستمدار محافظه کار اسلامگرا، به یک پیمانکار تبدیل شده است. او در یک آزمون مهم، شکست خورد. آزمون چند و چون مواجهه یک سیاستمدار محافظه کار با موضوع حاکمیت و قدرت. اردوغان نه تنها تاریخ جمهوری، بلکه تمامی پس اندازها و نهادهای دوره عثمانی را از سلیم سوم به پایان رسانده و ویران کرده است. متاسفانه بازی اردوغان با مفاهیم دینی، به جایی رسیده که سیاست ورزی را تنها در این خلاصه می کند که از این ارزش ها، به نفع خود استفاده کند و به عواقب آن، کاری نداشته باشد. اگر امروز، حزب عدالت و توسعه را به عنوان یک حزب اسلامی قلمداد کنید، به این حزب خدمت کرده اید! چرا که اساساً این حزب در شرایط فعلی، ربطی به ارزش های اسلامی ندارد.»
داود اوغلو در ادامه گفته است: «وجدان من در روند خروج از حزب عدالت و توسعه بسیار راحت است. من یک لقمه حرام نخوردم. در حالی که در اقامتگاه نخست وزیری نشسته بودم، هزینه بشقاب هایی را که برای خانواده ام آوردند، از پذیرایی رسمی طبقه پایین تا طبقه بالا، محاسبه و از جیب خودم پرداخت کردم. تمام هدایایی را که دریافت کردم بعد از خودم به نخست وزیر بن علی یلدیریم تحویل دادم. من نخواستم در این تاراج و غارت، شریک باشم.»
نخست وزیر سابق ترکیه که روزگاری توسط اردوغان، استاد و خواجه نامیده می شد و حالا سایه همدیگر را با تیر می زنند، در ائتلاف 6 حزب مخالف اردوغان، حضور جدی دارد.
داود اوغلو دور هم جمع شدن 6 حزب را هیجان انگیزترین رویداد دوران زندگی خود می داند.
در اینجا افکار او در مورد این حضور چنین است: «آن میز، گسترده ترین نشست سیاسی در تاریخ جمهوری است. تمام رنگ های ترکیه در کنار هم هستند. این یک حرکت سیاسی در جهتی فراگیرتر است. دو ائتلاف در انتخابات آتی به رقابت خواهند پرداخت. از یک سو اقتدارگرایی، دو قطبی، نهاد زدایی، سیاست تک نفره و از سوی دیگر لیبرال دموکراسی، فراگیر بودن و نظام پارلمانی واقعی. خواهید دید که رهبران 6 حزب دور هم جمع می شوند، در راه عقل و خرد پیش می روند، واقعیت های ترکیه را در نظر می گیرند و نامزد ریاست جمهوری را مشخص می کنند. وقتی از من پرسیدند چرا با یک حزب کمالیست و لاییک، متحد شده ای؟ گفتم: مگر وقتی زلزله می‌شود، همه دور هم جمع نمی‌شوند و برای التیام زخم‌ها تلاش نمی‌کنند؟ در ترکیه زلزله آمده و همه باید دور هم جمع شویم.»
ادعای عجیب داود اوغلو در مورد بشار اسد
برخی از تحلیلگران سیاسی و سیاستمداران ترکیه، احمد داود اوغلو را یکی از مقصرین شکست های بزرگ ترکیه در پرونده سوریه می دانند. منتقدین بر این باورند که تفکرات و تلقین های مداوم احمد داود اوغلو وزیر وقت امور خارجه و هاکان فیدان رئیس سرویس اطلاعاتی میت ترکیه، اردوغان را به سوی انتخاب پرهزینه ای سوق داد و او را به این تصور رساند که می تواند در آغاز با حمایت از نظامیان فراری از ارتش سوریه و در مقاطع بعدی با حمایت از اخوانی ها، ترکمان ها و افراطی ها، سوریه را به مهمترین منطقه تحت نفوذ ترکیه تبدیل کند.
اما این سناریو بر روی ارض واقع شکست خورد و منجر به آن شد که نزدیک به 4 میلیون آواره سوری به ترکیه بیایند و آنکارا با وجود صرف میلیاردها دلار هزینه، عملاً به نتیجه خاصی دست پیدانکند.
اما داود اوغلو در این مورد دو دفاعیه دارد و می گوید:«من به تنهایی مسئول نبوده ام. تصمیماتی که اتخاذ شده، جمع بندی مشترک دولت بوده و قرار نیست به پای من نوشته شود.»
داود اوغلو در ادامه ادعای عجیبی دارد که ممکن است هر شنونده و خواننده ای را متحیر کند.
او گفته است:«اگر همین الان، نزد بشار اسد بروید و از او بپرسید به اسامی سه چهار نفر اشاره کن که بیشترین اعتماد را به آنها داری، مطمئن باش یکی از پاسخ های او، احمد داود اوغلو خواهد بود. اما خوب...این دلیل نمی شود که من از مواضع انتقادی خودم کوتاه بیایم و علیه او چیزی نگویم!»
داود اغلو قبلاً هم در چند مصاحبه دیگر اعلام کرده بود که پیش از آغاز بحران سوریه دست کم 10 بار به دمشق رفته و بارها در نشست های چند ساعته از بشار اسد خواهش کرده که با پیاده سازی مجموعه ای از اصلاحات سیاسی، سوریه را در مسیر دیگری پیش ببرد، اما او خواسته ترکیه را نپذیرفته است. البته خود مقامات سوریه نیز اعلام کرده بودند که ترکیه به طور مداوم، در سوریه به دنبال مداخله و نفوذ بوده و دمشق نمی تواند این سخنان را به عنوان مصداق خیرخواهی تلقی کند.
در پایان باید گفت، انتقادات مداوم سیاستمداران محافظه کار مشهوری همچون عبدالله گل، علی باباجان، بلنت آرنچ، احمد داود اوغلو، عبداللطیف شنر و طیف گسترده اسلامگرایان از رجب طیب اردوغان، این واقعیت را نشان می دهد که اتفاقات چند سال اخیر، موجب آن شده که اردوغان در ظاهر و در جلوه کلامی خود، همچنان یک سیاستمدار محافظه کار باشد، اما در اجرای سیاست های داخلی و همچنین در تعیین مسیر و رویکرد سیاست خارجی ترکیه، راهی را در پیش گرفت که او را از آرمان ها و نگرش های محافظه کاران جدا کرده است. بنابراین در شرایط فعلی، مشی سیاسی اردوغان و حزب حاکم ترکیه، ارتباطی جدی با شعارها و آرمان های اولیه جمع محافظه کار موسس این حزب ندارد.
