نهم ربیع؛ رفع القلم آری یا خیر

به گزارش خبرنگار فرهنگی ذاکرنیوز؛ حجت‌الاسلام والمسلمین  سید حسین خادمیان،استاد و مؤلف کتب حوزوی به مناسبت نهم‌ ربیع‌الأول یادداشتی به رشته تحریر در آورده است که مشروح  کامل آن در ادامه از نظر می‌گذرد:

۱. طبق نقل جناب ابن خلکان در "وفیات الاعیان "از بزرگان اهل سنت؛  ۹ ربیع الاول روز ولادت 《حضرت مولانا حجت ابن الحسن العسکری》 علیه السلام است .
این عالم سنی چنین می نویسد :
"ابوالقاسم م ح م د بن الحسن العسکری ثانی عشر الائمه الاثنی عشر علی اعتقاد الامامیه المعروف بالحجة المنتظر و القائم و المهدي ...ولد تاسع شهر ربيع الاول".
لذا طبق این نقل؛ اهل سنت نیز باید شادمانی نمایند و شیعیان نیز باید این احتمال را با واقعیت آغازی دیگر بر امامت امام الحی القائم المهدی عجل الله تعالی فرجه به اقامه شادی بپردازند .
۲. این که برخی می گویند شهادت پدر به جهت امامت پسر تبریک ندارد و مثال به شهادت امامان دیگر می زنند قیاسی غلط است ؛زیرا امام زمان ما حی القائم است اما ائمه دیگر شهید هستند فتامل.
برای همین در فقه ما در روز ۹ ربیع دادن اطعام و پخش شربت و شیرینی و... مستحب است ،به خلاف فردای شهادت سایر امامان و راز این تفاوت تبیین شد .
۳. در هیچ منبعی روز نهم ربیع روز قتل شخصیت معروف نیست ، جزء این که مرحوم مجلسی نقل می کند روز قتل عمر بن سعد ملعون است.
مرحوم علامه مجلسی رضی الله عنه ،به نقل از شیخ مفید اعلی الله مقامه می‌ نویسد: عمر بن خطاب در روز دوشنبه، ۲۶ ذی‌الحجه ضربه خورد و در ۲۹ ذی‌الحجه از دنیا رفت و همه شیعه و سنی بر این مطلب اجماع دارند.
شیخ مفید در تبیین وقایع ماه ذی‌الحجه، ۲۶ ذی‌الحجه را روز ضربت‌خوردن عمر بن خطاب و روز ۲۹ این ماه را روز درگذشت وی می‌داند.
بنابراین، عبارات مسار الشیعه خلاف نقلی است که مجلسی در زادالمعاد آورده  است و جالب‌تر این که کفعمی خودش قتل عمر را در ۲۶ ذی‌الحجه دانسته و مجلسی ، همین قول او را در بحارالانوار هم آورده است.
لازم به تذکر است: در مسار الشیعه شیخ مفید رضی الله عنه ،مطلبی درباره نهم ربیع نگفته و شیخ مفید هیچ مناسبتی را در این روز نقل نکرده است؛ بلکه برخلاف قول مشهور، وفات امام عسکری علیه السلام را روز چهارم ربیع‌الاول دانسته و بنابراین آغاز خلافت حضرت حجت را از همین روز چهارم دانسته است.
۴. درباره مطلب جعلی "رفع القلم " در این روز ؛ ضمن این که این سخن با قرآن و روایات و عقاید شیعه تناسبی ندارد ؛بلکه صد در صد تناقض دارد ؛ باید عرض شود:
دو راوی این حدیث مجهول هستند .
بنا بر نقل علامه مجلسی، حدیث مذکور را سید بن طاووس از شخصی به نام «ابْنُ أَبِی الْعَلَاءِ الْهَمْدَانِیُّ الْوَاسِطِیُّ» وَ «یَحْیَی بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ حُوَیْجٍ الْبَغْدَادِیُّ» نقل می‌کند، در حالی که همین جریان را شیخ حسن بن سلیمان حلی از مُحَمَّدِ بْنِ الْعَلَاءِ الْهَمْدَانِیِّ الْوَاسِطِیِّ (و نه ابن ابی العلاء) وَ یَحْیَی بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ جَرِیحٍ (و نه حویج) الْبَغْدَادِیِّ، نقل می‌کند؛ یا نعمت‌الله جزایری به جای یحیی بن محمد بن جریح از یحیی بن احمد بن جریح نقل می‌کند.
بنابراین در مشخصات هر دو راوی این حدیث، در این کتب، اختلافی وجود دارد.
اما نکته تأمل‌برانگیز در بررسی سند این حدیث ذکر نکردن راویان مذکور با هر دو عنوان در منابع رجالی است. چنانچه رجالیون نامی از آن ها در آثار خود نداشته‌اند و از این‌رو هر دو راوی «مجهول» شناخته می‌شوند.
۵. جماعتی که می گویند آغاز امامت حضرت حجت علیه السلام جشن ندارد بلکه ما برای قتل دشمنان اسلام جشن می گیریم بفرمایند چرا روز هلاکت  《عمرو بن عبدود 》در جنگ خندق را جشن نمی گیرند .
مگر پیامبر صلوات الله علیه و آله  نفرمود :
امروز کل اسلام به مقابله با کل کفر رفته است فتامل.
۶.حضرت امام باقر علیه السلام می‌فرمایند:«بنده خدا روز قیامت محشور شود و (با اینکه در دنیا) دستش به خونی آلوده نشده (و خونی نریخته) به اندازه یک حجامت یا بیشتر خون به او بدهند و بگویند: این سهم تو است از خون فلان کس؟ عرض می‌کند: پروردگارا! تو خود می‌دانی که همانا جان مرا گرفتی (و در آن حال) من خون کسی را نریخته بودم (و هیچ خونی به گردنم نبود؟). خداوند فرماید: آری تو از فلانی روایتی چنین و چنان شنیدی و به ضرر او بازگو کردی، پس زبان به زبان به فلان جبار (و ستمکار) رسید و بدان روایت او را کشت، و این بهره تو از خون او است»
"فیقول : بلی سمعت من فلان روایة کذا و کذا فرویتها علیه فنقلت حتی صارت الی فلان الجبار فقتله علیها و هذا سهمک من دمه "

والله المستعان
سید حسین خادمیان